Sekretem Delicious w Dungeon Worldbuilding jest dbałość o szczegóły

Na pierwszy rzut oka ustawienie Pyszne w DungeonLub Loch Meshi, może wydawać się odrobinę zwyczajne. Może to wyglądać na przystępną, choć ogólną, mieszankę Tolkeina, Wyprawa SmokaI Świat Miecza. Czasami jednak najważniejszą częścią potrawy może nie być najbardziej przytłaczający smak, ale subtelna konsystencja lub zapadający w pamięć posmak. Podobnie jest z siłą Pyszne w Dungeonponieważ nie można go znaleźć w wysokiej koncepcji ani nawet w nowości fantastycznego jedzenia, ale w trosce i dbałości o szczegóły widocznej w jego budowaniu świata.

Nota wydawcy: Poniżej znajduje się omówienie Pyszne w Dungeon anime do odcinka 16, a także pewne aluzje do wydarzeń z mangi i jako takie zawiera spoilery.

Mimo że historia zaczyna się od bardzo klasycznej fantasy, już kładzione są podwaliny. Jeśli kiedykolwiek grałeś Lochy i Smoki lub dowolnej innej grze RPG, prawdopodobnie musiałeś zdecydować, czy faktycznie będziesz korzystać z zasad rządzących zaopatrzeniem i logistyką, śledząc, ile strzał wystrzelił twój łucznik i tak dalej. Wielu graczy je pomija i liczy, że wszystko zostało zrobione poza ekranem, aby nie zepsuć płynności gry. Ale w Pyszne w Dungeonlogistyka to kluczowy element przygotowań do podróży. W rzeczywistości cały powód Laios i spółka. uciekaniem się do zjadania potworów jest brak pieniędzy na odpowiednie zapasy.

Znaczna część pierwszego odcinka anime poświęcona jest omówieniu logistyki tak zwanej „biegu po zwłokach”, czyli podróży z powrotem do miejsca, w którym wcześniej umarłeś, w celu odzyskania swoich przedmiotów (w tym przypadku siostry Laiosa Falina). Pomija najdrobniejsze szczegóły, bo nie ma liczenia strzałek ani indywidualnych racji żywnościowych, a zamiast tego trafia w ciekawe aspekty, które wymagają realnych decyzji. Czy degradują swój sprzęt, aby zabezpieczyć zaopatrzenie, czy też jeszcze bardziej zmniejszają liczebność swojej drużyny i polegają na ukryciu się? Podkreśla, że ​​pomimo prostych projektów i przystępnej scenerii, jest to opowieść, w której w pełni uwzględniono materialne aspekty lochów, co nadaje wagę podejmowanym decyzjom.

Ta waga oczywiście wpływa na inne obszary. Zapotrzebowanie na zapasy i broń, w połączeniu z bogactwami zebranymi w lochach, napędza rozwój okolicznego miasta. To, co kiedyś było wioską na niepozornej wyspie, stało się głównym węzłem handlowym wraz z całym zgiełkiem i politykowaniem, które towarzyszą tak wielu ludziom o różnych interesach w jednym miejscu. Odcinek 10 odcina się od głównej rozgrywki, aby przedstawić tylko niektóre manewry dziejące się za kulisami, od sporów terytorialnych między Elfami a Krasnoludami po Tansu i władcę wyspy planującego zachęcić do dalszych wypraw poszukiwawczych dla własnych celów.

Działania wojenne międzygatunkowe nie są niczym nowym w fantazji, ale tak właśnie jest Pyszne w Dungeon pokazuje, w jaki sposób ludzkie postrzeganie wpływa nie tylko na szerszy krajobraz geopolityczny, ale także na relacje między postaciami z różnych środowisk. Na początku gra się to dla śmiechu, jak wtedy, gdy Senshi, który nie spotkał wcześniej wielu półstopych, traktuje Chilchucka jak dziecko. Ale późniejsze rozdziały mangi tylko to wyjaśniają, gdy angażuje się więcej elfich postaci i widzimy, że arogancka, paternalistyczna postawa komplikuje sytuację.

Mówiąc o gatunkach, Pyszne w Dungeon dobrze robi również, unikając traktowania różnych narodów zamieszkujących dane miejsce jako kulturowych monolitów. Pomimo wspólnej rasy, Senshi jest krytykowany przez Namari za to, że nie dbał o swoją broń, a także wspomina, że ​​inne krasnoludy robią to samo z powodu braku wiedzy o górnictwie. Nie jest on, zapożyczając akademickie sformułowanie, „nie wykazujący krasnoludzkości” na tyle, aby się dopasować, co prawdopodobnie wpłynęło na jego pustelniczy styl życia. Istnieje również inna dynamika wyrażona gdzie indziej, jak Chilchuck cieszący się szczególną reputacją wśród innych półnogich na wyspie lub dziedzictwo Shuro prowadzące do niezręcznej dynamiki, jaką ma z Laiosem. Dzieje się tak bez wchodzenia w szczegóły robaków, których rasy są klasyfikowane jako „ludzkie” i które, podobnie jak orki, są odrzucane pomimo wyraźnej świadomości. Istnieje wiele dramatyzmu, gdy ludzie o różnym pochodzeniu po prostu istnieją i wchodzą w interakcje ze sobą, ale wiele science-fiction i fantasy często sprowadza je do karykatur obejmujących cały gatunek, podczas gdy Pyszne w Dungeon wykorzystuje bardziej subtelnie i inteligentnie, aby dodać coś do swojego budowania świata..

Następnie są mieszkańcy lochu. Tak jak ludzkie miasto ma swoje własne środowiska otaczające lochy, takie jak osoby zajmujące się odzyskiwaniem zwłok i sklepy z bronią, tak też potwory wchodzą w interakcje ze sobą i swoim otoczeniem. To pojawia się już w drugim odcinku anime, gdzie omawiane są zwyczaje łowieckie roślin żywiących się ludźmi, ale gigantyczne żaby z odcinka 10 wydają mi się jeszcze bardziej interesujące. Nie tylko rozwinęły odporność na macki przypominające winorośl, obok których żyją, ale macki z kolei atakują dziury w ścianach pozostawione przez mechanizmy pułapek.

Nawet sam loch działa niemal organicznie, mimo że jest sztuczną magiczną konstrukcją, a w odcinku 16 jest porównywany do gigantycznego stworzenia z własnym układem odpornościowym. I tak jak w przypadku otoczenia w prawdziwym świecie, może on zostać uszkodzony przez nadmierną eksploatację, tak jak Tansu donosi, że pozbawienie skarbów na wczesnych poziomach wymaga od poszukiwaczy przygód zaryzykowania zejścia na głębsze poziomy. Loch i znajdujące się w nim potwory to coś więcej niż tylko piniaty łupów, to organizmy posiadające własną złożoną sieć relacji, które można zakłócić. Poszukiwacze przygód i inni ludzie również mają swoje miejsce w tej ekologii, ale ich związek może mieć charakter zarówno pasożytniczy, jak i symbiotyczny. Dlatego Senshi lubi nawoływać, aby nie brać więcej, niż potrzebujesz.

Ponownie, żadne z nich nie jest koncepcją unikalną Pyszne w Dungeon lub jego budowanie świata, w rzeczywistości większość z nich można zaobserwować w naszym prawdziwym świecie, bez elementu magicznego. Ale logistyka, geopolityka, ekologia, wszystkie te rzeczy, które zwykle nie są uważane za efektowne lub wciągające, sprawiają, że sceneria jest bogatsza i głębsza niż tylko „anime o gotowaniu, ale fantasy”.

Pyszne w Dungeon jest licencjonowany w Stanach Zjednoczonych przez Yen Press, a adaptacja anime jest już dostępna w streamingu Netflixa.