Recenzja INDIKI – Diabeł w uszach

INDIKA, osadzona w zimnym, wypaczonym lustrze Rosji z przełomu wieków, przedstawia naszą tytułową zakonnicę w podróży do samopoznania jak żadna inna. Jej towarzyszami są zbiegły skazaniec, który rozmawia z Bogiem i dosłowny diabeł szepczący jej do ucha, i razem cała trójka (a może dwójka?) wyrusza w niezapomnianą podróż, pełną filozoficznych pytań i satyrycznego czarnego humoru .

Pod wieloma względami INDIKA nie jest tym, czego oczekiwałem, gdy trafiła na moje biurko. Z drugiej strony nie wiem, czy naprawdę można zbudować trafne oczekiwania wobec INDIKI. Gra bezwstydnie różni się podejściem do opowiadania historii, posuwając się nawet tak daleko, że pozornie kpi z metody wybranej do przedstawienia historii (czyli gier wideo lub twoich oczekiwań co do tego, czym może być RPG taka jak INDIKA).

Ma też całkiem sporo do opowiedzenia. Od początku do końca INDIKA jest krytyką ideologii religijnej i współczesnego (chyba) społeczeństwa, rozważaniami nad filozoficznymi koncepcjami siebie, a czasami czarną satyrą na ludzkość w ogóle. Przynajmniej tak z tego wyciągnąłem i szczerze mówiąc, czuję się trochę głupio i nie na miejscu, próbując wyjaśnić koncepcje obecne w pisarstwie INDIKI. Jednak niezależnie od tego, co z tego wyniknie, nie można zaprzeczyć, że jest to zasadniczo pomysłowa i interesująca historia, pełna głębokich pytań i rozkosznie czarnego humoru, osadzona w nieco dziwniejszej wersji naszego własnego świata.

Jednym z głównych wątków INDIKI jest zmaganie się tytułowej bohaterki z wartościami i wstydem, jakie narzuciło jej wychowanie w rosyjskim klasztorze, oraz jej sprzeczny głos wewnętrzny, który reprezentuje jej frustrację spowodowaną kontaktowym upokorzeniem, jej tak- nazywała ją pokusą i innymi myślami, które sprawiły, że jej siostry uznały ją za bezwstydną grzesznicę. To, albo to jest dosłownie diabeł.

Niestety, czasami zdarzało mi się zgadzać z diabłem w sprawie innych postaci w tej historii. Szczerze mówiąc, mówi o kilku dobrych rzeczach, ale w naszej historii nie jest bohaterem. W przeciwieństwie do cudownie gorzkiej palety kolorów gry, napisy w grze INDIKA nie są czarno-białe.

Jednak INDIKA wykracza daleko poza narzędzie narracyjne i wykorzystuje wewnętrzne zmagania naszego bohatera jako mechanikę rozgrywki. W historii będą momenty, w których Indika będzie przytłoczona swoim wewnętrznym monologiem, a jej niepokój i frustracja dosłownie zaciemniają ekran na czerwono, powodując pękanie lub rozdzieranie otoczenia. Jedynym sposobem na stłumienie tego epizodu jest modlitwa, która przywraca wszystko do normy.

Sprytnie, wypaczone otoczenie, gdy Indika oddaje się swoim myślom, w rzeczywistości zmienia platformę lub łamigłówki w danym segmencie, co oznacza, że ​​musisz strategicznie przełączać się między poddaniem się swoim mrocznym myślom a modlitwą o pozbycie się „grzechu”, aby poprawnie przejść do końca poziom.

Pod względem mechanicznym nie sądzę, że INDIKA ma o czym pisać. Jest to dość prosta platformowa gra logiczna, jakiej można się spodziewać po tego rodzaju doświadczeniach opartych na narracji. Chociaż powiem, że segmenty platformówek, w które się angażujesz, są niezwykle kreatywne (moim ulubionym jest fabryka ryb, gdzie musisz przejść przez przenośnik gigantycznych ryb, które powaliłyby Indikę na jej ognistą śmierć), jesteś zdecydowanie siedzę w INDICE dla historii, a nie dla ekscytującej rozgrywki.

Gra zdaje się rozumieć, a nawet drwić z faktu, że jest to gra wideo i że Twoje oczekiwania co do tego, co otrzymasz z gry, stoją w sprzeczności ze sztuką opowiadania historii Indiki. Zbieranie punktów i tzw. „awansowanie” wydaje się bezsensownym zajęciem, naśmiewającym się z Twoich oczekiwań jako gracza.

Jesteś w INDICE ze względu na historię i bohaterów, i na Boga, czy są warci inwestycji czasu? Każda postać w INDICE jest wszechstronną i interesującą istotą, ale nie bardziej niż Indika i Ilya, nasi przeznaczeni towarzysze.

Sama Indika szybko stała się jedną z moich ulubionych bohaterek wszechczasów. To niezwykle skomplikowana postać, której dzieciństwo jako pomocnicy w warsztacie mechanicznym uczyniło ją zdolną i interesującą osobą do rozwiązywania problemów, kolidując jednocześnie ze statusem zakonnicy. Jest mieszanką pragnień, desperacko pragnie być idealną kobietą w sukni, walcząc jednocześnie z wrodzonymi „diabelskimi” pragnieniami, które dla mnie brzmią jak naturalne, choć stłumione, ludzkie emocje.

Jest niezwykle mądrą postacią, która ani razu w całej historii nie powiedziała czegoś, co wydawałoby się nie na miejscu w związku z tym, kim jest, ani nie zrobiła niczego, w co bym nie uwierzył. Sposób, w jaki odbija się od Ilyi, tworzy fenomenalną interakcję między postaciami, która mnie wciągnęła, nawet gdy moje ADD sprawiało, że rozwiązywanie zagadek było nieco nudne.

Co mogę powiedzieć o grafice gry, czego nie mają już moje zrzuty ekranu? Gra jest absolutnie cudowna, ma ponurą paletę kolorów i jedne z najdoskonalszych projektów środowiskowych, jakie widziałem od jakiegoś czasu. Świat wydaje się zimny, zamieszkały, ale opuszczony, ponury i dziwny, czemu całkowicie zaprzeczają sporadyczne retrospekcje lub sekwencje snów, które całkowicie zmieniają oprawę wizualną w żywą, fantastyczną estetykę pixel artu.

INDIKA może być grą polaryzującą. „Rozgrywka” to nic innego jak łamigłówki, chociaż angażują umysł i są twórczo zaprojektowane, a czasami gra wydaje się niemal kpić z ciebie, bo spodziewasz się, że będzie to gra. Choć jest doskonała, narracja jest z pewnością nietradycyjna, psychodeliczna i wręcz dziwna, i szczerze mówiąc, nie sądzę, że każdy to zrozumie – czasami nawet czułem się głupio.

Choć nie mogę powiedzieć, że INDIKA pokocha wszystkich, z całą pewnością mogę powiedzieć, że każdy powinien dać jej szansę, bo tytuł ten z całą pewnością wyróżnia się jako dzieło żywej, choć odmrożonej sztuki.

Firma Try Hard Guides otrzymała kod recenzyjny tej gry na komputer PC. Więcej szczegółowych informacji na temat popularnych i nadchodzących tytułów znajdziesz w sekcji Recenzje gier na naszej stronie internetowej! INDIKA jest dostępna na Para, GoG, Epickie gry, Xbox I PlayStation.