Lorelei i laserowe oczy sprawiają, że czujesz się jak najmądrzejsza i najgłupsza osoba na świecie

Odbiór Lorelei i laserowe oczy ma się wrażenie, jakby ktoś wkroczył w tajemniczą przeszłość, gdy krążą plotki o Polibiusz przemykały wśród widzów salonów gier, a wieczór pełen rozrywki oznaczał rozwiązanie lub dwie krzyżówki. Wyjątkowy i uzależniający, Lorelei i laserowe oczy zapewnia zabawę i satysfakcję zarówno pojedynczej osobie, jak i grupie graczy.

Tak jak Lorelei i laserowe oczy sama historia nie objawia się od razu. Zanim przędza zacznie się rozplatać, potrzeba trochę czasu i poszukiwań. Kiedy gra się rozpoczyna, niewiele wiesz o swojej postaci – elegancko ubranej kobiecie, która wygląda, jakby idealnie pasowała do szpiegowskiego filmu noir. Kiedy będziesz łączyć wskazówki z dialogów i elementów do odczytania, dowiesz się, że ekscentryczny mężczyzna zaprosił cię do odosobnionego hotelu, w którym znajdują się dziwne łamigłówki, wystawy sztuki, pokazy magii i mnóstwo tajemnic. I jeszcze pies, którego można głaskać.

Łamigłówki wahają się od przyjemnie łatwych do zaskakująco trudnych, ale żadna z nich nie przypomina wykrętu. Naprawdę masz prawie wszystko, czego potrzebujesz na wyciągnięcie ręki lub kilka kroków od Ciebie. Niektóre z nich są niezwykle proste, np. wymagają podstawowej znajomości cyfr rzymskich lub naszego alfabetu angielskiego. Ale wtedy natkniesz się na taki, który sprawi, że będziesz się na niego gapił i miał wrażenie, że pocierasz każdą komórkę mózgową, jaką masz, i nie otrzymujesz nic w zamian.

Doskonale pamiętam rozwiązanie zagadki, gdy zasypiałem, a potem wystrzeliłem w górę, na jawie, tylko po to, żeby włączyć Lorelei i laserowe oczy i pospiesz do lokalizacji, aby wprowadzić moją odpowiedź. Miałem rację i ten przypływ serotoniny był tak silny, że grałem dalej, aż słońce znalazło się na niebie.

Część atrakcyjności leży w bardziej staromodnym sposobie działania. Przywołało mnie to do czasów, gdy byłem dzieckiem, gdy siedziałem w poczekalni u mojego nauczyciela gry na fortepianie i pochylałem się nad książką zagadek i ciekawostek, z długopisem i notatnikiem w dłoni. Serwer Discord, który mam dla siebie, był pełen zdjęć, notatek, równań i bazgrołów. Zwróciłem się o pomoc do współlokatora, a gdy utknąłem, rozdawałem łamigłówki bez żadnego kontekstu moim przyjaciołom. Niektóre łamigłówki wywołały dość ożywioną dyskusję i fascynujące było dla mnie to, że ta gra, która może wydawać się tak izolująca, gdy samotnie spacerujesz po ponurym hotelu, może zgromadzić tak wielu ludzi, nawet nie będąc w rękach moich przyjaciół.

„Piękne” może nie być pierwszym słowem, które przychodzi na myśl, gdy widzisz Lorelei i laserowe oczy. Rzeczywiście, według Blog deweloperski Simogo, nie taki był cel. Ale jest coś urzekającego w estetyce retro. Bardzo podobała mi się czystość i ostrość czarno-białej kolorystyki, w której wszystko jest dobrze widoczne pomimo ziarnistego filtra i dziwnych tekstur. Kiedy pojawiają się kolory, one Muzyka popi są tak niesamowite na ciemnym tle, że naprawdę zapadają w pamięć. Jak na grę, która wydaje się tak niewiele robić ze swoim wyglądem, połączenie wielu inspiracji tworzy wyjątkowo wyjątkowe doświadczenie.

To jedna z tych gier, o których myślę nawet po ukończeniu. W chwili pisania tego tekstu wciąż mam sporo tajemnic do odkrycia, ponieważ jest kilka zagadek, które naprawdę mnie zaskoczyły. Świat, który przedstawia, jest tajemniczy, przypomina mi stare teorie spiskowe sprzed moich czasów, ale sprawia, że ​​wracasz po więcej, pragnąc odsłonić zasłony i otworzyć drzwi, aby odkryć kryjące się za nimi tajemnice.

Lorelei i laserowe oczy ukaże się na Nintendo Switch i PC z systemem Windows za pośrednictwem Steam 16 maja 2024 r. Wersja na Nintendo Switch została sprawdzona.